“ไปคุยกันในห้องทำงานกู อ้อถ้ามึงคิดหนีอีก กูจะเอาคลิบนี้ไปให้มหาลัยมึง คงรู้นะว่าจะโดนอะไร” เฒ่ามั่นขู่น้องนุ๊กอีกรอบ คราวนี้เธอเดินตามมันไปแต่โดยดีและรู้ชะตากรรมว่าเธอจะโดนอะไร

ขึ้นเขียงเลี้ยงครอบครัว กระแทกสองสาว

พี่หนุ่มยิ้มแล้วก็กดสะโพกลงมาแรงขึ้นเรื่อย ๆ ๆแล้วผมก็ทนไม่ไหวเลยจับพี่หนุ่มนอนหงาย ผมเป็นฝ่ายโยก บ้าง เพราะใกล้ถึงเวลาจุสุดยอดแล้วแล้วผมก็จับขาของพี่หนุ่มพาดบ่าผม มือก็ชักว่าวให้พี่หนุ่มไปด้วย สะโพกผมก็โยกไปด้วย มันเข้าไปเกือบสุดลำแล้วถอนออกมาเกือยหลุดแล้วกระแทกเข้าไปอีก เป็นอยู่อย่างนี้เสียจนเหงื่อถ้วมตัว พี่หนุ่มร้องบอก โอยยยย ไม่ไหวแล้ว นำจะแตกแล้วอูยยย ผมเห็นสีหน้าของพี่หนุ่มเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ๆ ๆ แล้วพี่หนุ่มก็พ้นนำรักออกมาเต็มหน้าท้อง ผมเห็นภาพนั้นแล้วสุดบรรยายผมเลยพ้นนำของผมใส่ก้นพี่หนุ่ม แล้วเราก็นอนกอดกันอยู่อย่างนั้น

“ตอนนี้เดี๋ยวนี้เลยหรอน้องนุ๊ก จะเย็ดที่ไหนได้เล่าน้องนุ๊ก เรื่องเสียว ปะรีบขึ้นรถดีกว่าไปเย็ดที่ห้องกัน”

!!ของเขาไม่ไหวแน่ๆ ฉันถึงกับก้มหน้าลงกับที่นอนด้วยความเจ็บปวดเหลือเกิน

“คุณพ่ออย่านะคะ คุณพ่อเมาแล้ว อย่าทำแบบนี้ ไม่” น้องแพรใช้มือดันตัวของคุณอเนกเอาไว้ พยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของคุณอเนก

“แพร…ลูกเป็นเมียของพ่อแล้ว ห้ามไปให้ไอ้วินนั้นเย็ดอีกรู้มั้ย” คุณอเนกแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของน้องแพรทันที และเริ่มหึงหวงในตัวน้องแพรไม่อยากแบ่งปันให้ใครได้เชยชมเธออีกนอกจากเค้าเพียงคนเดียว นั่นก็อาจเป็นเพราะเค้าพลาดจากภรรยาของเค้าหรือแม่ของน้องแพรมาแล้ว เค้าจะไม่ยอมเสียน้องแพรอีก

น้องแพรคิดไม่ถึงเลยว่าการเคลื่อนช้าๆแบบนี้มันช่างสร้างความเสียวสุดรัญจวนใจให้กับเธอได้มากถึงเพียงนี้ เจอแบบนี้ทำเอาน้องแพรถึงกับเอามือจับสะโพกของคุณอเนกแน่น บางทีก็ดึงรั้นเร่งให้คุณอเนกอัดสะโพกอัดกับร่องหีของเธอแรงขึ้น เธอทั้งแอ่นเอวส่ายสะโพกไปมา

“เรียกพ่อเหมือนเดิมก็ได้ แต่ถ้าอยู่บนเตียงแบบนี้…เรียกผัวก็ดีนะ” น้องแพรหันไปจ้องตาคุณอเนกครู่หนึ่งก่อนจะเอียงหน้าหลบสายตา

ตื่นเช้าวันนี้ หนูก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าบ้านข้างๆของเรา ซึ่งเป็นบ้าน รกร้างว่างเปล่า ได้มีคนเข้ามาอยู่อาศัย ซึ่งหนูก็ต้องแปลกใจเป็นธรรมดาว่าเพราะหมู่บ้านของหนูเป็นทาวน์เฮาส์อยู่ชานเมืองซึ่งเป็น

“พวกมึงมาทำอับปรีย์อะไรตรงนี้ นี่มันที่ทำงานนะไม่ใช่โรงแรม” เฒ่ามั่นตะโกนด่าอีกรอบ ทีนี้น้องนุ๊กได้สติ รีบผละออกจากนายต้น ทั้งคู่ลนลานรีบใส่เสื้อผ้า

เนื้อหาถายในเรื่องเป็นการจินตนาการการขึ้นมาทั้งหมดไม่ได้พาดพิงถึงบุคคลใด

“ถ้าใจเราร่านพอ สุดลำคอ ก็แค่เรื่องกล้วยๆ”

“คุณพ่อคะหนูรู้ว่าหนูทำผิด แต่คุณแม่มาเกี่ยวอะไรด้วยคะ” น้องแพรไม่เข้าใจถ้าพ่อของเธอจะดุจะด่าอะไรเธอ เธอรับได้เพราะเธอทำผิดจริง แต่ทำไมถึงต้องต่อว่าคุณแม่ด้วยทั้งที่แม่ของเธอก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้เลย